วันพุธที่ 13 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2556

ถนนบุรีวานิช

ถนนบุรีวานิช 


       ถนนสวยน่าเดินเล่นที่สตูล ก็คงเป็น ถนนบุรีวานิช  อาคารร้านค้าเป็นสถาปัตยกรรมชิโนโปรตุกิส ซึ่งในอดีตถนนสายนี้ได้ชื่อว่าเป็นย่านการค้าสำคัญ บุรีวานิชถือเป็นถนนสายแรกของเมือง “นครีสโตย” หรือเมืองสตูลก็ว่าได้  ในอดีตยุคที่ "ตนกธบาฮารุดดิน" เป็นเจ้าเมือง  เมืองสตูลมีความเจริญขึ้นอย่างรวดเร็ว เศรษฐกิจดี มีการค้ารังนกและพริกไทย ซึ่งเป็นศูนย์การซื้อขายระหว่างปีนังและภูเก็ต  จนทำให้เมืองสตูล ได้ชื่อว่า "นัครีสะโตยมัมบังสการา" (Negeri Setol Mum Bang Seagra) แปลเป็นภาษาไทยว่า เมืองแห่งพระสมุทรเทวา และเป็นหัวเมืองที่มีความสำคัญในยุคนั้นมาก  กล่าวกันว่าท่านมีความสนิทสนมกับทางราชการกรุงสยามเป็นพิเศษ ถึงกับสั่ง "บุหงามาศ" เครื่องราชบรรณาการถวายต่อราชสำนักสยามโดยตรงได้ โดยไม่ผ่านเมืองไทรบุรี เจ้าเมืองสตูลเป็นนักปฎิรูปบ้านเมือง จึงได้พัฒนาเมืองสตูล มีการตัดถนน  วางสายโทรศัพท์ โทรเลข และขยายท่าเรือสินค้าเพื่อความสะดวกในการลำเลียงและขนส่งสินค้าได้สะดวกขึ้น เมืองสตูลในอดีตมีท่าเรือเซ่งหิ้น หรือท่าเรือเหรียญทอง ท่าเรือศาลากันคง ท่าเรือเกาะนก อยู่ใกล้ตัวเมืองมีเรือกลไฟมาเทียบท่า และเจ้าเมืองสตูลยังได้ขยายท่าเรือคลองเส็นเด็น ซึ่งลำคลองมีน้ำลึก สามารถทะลุออกปากคลองเจ๊ะสมาด ออกสู่ทะเลอันดามัน ใช้เป็นท่าเรือขนถ่ายไม้โกงกางไม้แสมไปขายที่เกาะปีนัง  ถนนบุรีวานิช จึงเป็นย่านการค้าที่คึกคักที่สุด และเคยรุ่งเรืองกว่า 100 ปี 
       ปัจจุบันถนนบุรีวาณิช  มีร้านค้าสองข้างถนน ยังคงเป็นตึกเป็นสถาปัตยกรรมยุโรปผสมศิลปะจีน  เป็นอาคารร้านค้าเก่าแก่ที่หน้าตึกจะมีช่องโค้ง ต่อกันเป็นระยะ เพื่อเป็นทางเดินทาง ที่เรียกกันว่า "หง่อคาขี่" เป็นภาษาจีนฮกเกี๊ยน ร้านค้าปัจจุบันยังค้าขายข้าวของเครื่องใช้  บ้างก็ปรับเป็นร้านค้าแนวใหม่ บ้างก็ยังคงกิจการดั้งเดิมไว้ ปัจจุบันยังมีอาคารเก่าแก่ที่ยังเป็นสถาปัตยกรรมแบบชิโนโปรตุกิส เช่นเดียวกับถนนบุรีวานิช ซึ่งรับอิทธิพลจากปีนัง  สันนิษฐานกันว่าอาคารเหล่านั้น สร้างขึ้นระหว่างปี พ.ศ  2440 - 2445 สำหรับคนที่ชอบสะสมของเก่าสามารถสังเกตุจากตู้โชว์กระจก ที่ทำด้วยไม้มีสินค้าสารพัดเรียงรายโชว์อยู่เป็นแนวสโตร์เล็กๆ  ทำให้เรานึกถึงภาพในอดีตที่เต็มไปด้วยผู้คนต่างมาจับจ่ายค้าขายกันที่ถนนสายนี้   

       อำเภอทุ่งหว้า  (อำเภอสุไหงอุเป) ในอดีต ก็เป็นย่านการค้าระหว่างประเทศที่เจริญสุดขีด มีพ่อค้าชาวจีน มอญ มลายู อินเดีย เข้ามาซื้อสินค้าพริกไทย  ช่วงนั้นจะมีชาวจีนจากเกาะปีนังอพยพมาทำสวนพริกไทยที่ทุ่งหว้า   มีเรือกลไฟเดินทางระหว่างทุ่งหว้าและปีนัง  นอกจากพริกไทยก็ยังมีรังนกนางแอ่น ไข่จาระเม็ด ถ่านไม้  อีกด้วย

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น